Stompwijktour was Uitwijktour
Na aanmelding bij de organisatie en koffie met lekkere appeltaart konden we in kleine groepjes vanaf 11 uur vertrekken. Ons werd op het hart gedrukt rustig, met respect voor alle mede-weggebruikers, de tour te rijden. Op het gemakkie an want er was ruim voldoende tijd, zelfs met stops voor een lunch of terrasje.
De tour leidde ons door een groener dan Groen Hart, molens, weteringen, vaarten en boezems vol waterlelies, maar ook vol bootjes. We zagen zelfs een file van bootjes die lagen te wachten voor een sluis (en andere bootjes die op volle vaart naar die sluis toe voeren, zich nog heerlijk onbewust van de lange wachttijd).
De wachttijd viel voor ons erg mee toen we bij Woerdense Verlaat aansloten bij een rijtje Saabs voor een open ophaalbruggetje dat niet meer dicht leek te willen. Dit werd snel opgelost door een monteur die (vermoedelijk) een zekeringetje verving.
Dit bruggetje lag, zoals eigenlijk zowat de hele route, in een slingerende weg langs een wetering, waar je als chauffeur je handen vol had aan fietsers, groepen wielrenners vermoedelijk op weg naar de Champs Elysees (waar deze dag de Tour de France eindigde), joggende mensen, motorrijders, tegemoetkomende auto’s en een enkele scootmobiel die in een kort bochtje plots in beeld verscheen. Het is voortdurend uitwijken dus, niet te ver de zachte berm in want je zakt zo in het water.
Voor Brabanders zoals wij toch weer een openbaring om te zien hoeveel meters het water van de vaart soms boven het veenpolder-landschap staat. Mijn navigator merkte op: “Moet je kijken hoe hoog het nou al staat en dan moet al dat water uit Limburg ( medio Juli ’21 – overstromingen!) hier nog komen!”. Gelukkig voor dit gebied ligt dat enigszins anders!
We kwamen langs een afgebrande kerk die destijds op het NOS-Journaal getoond werd. We kwamen ook langs een Hervormde Kerk waarvan het schip ten opzichte van de toren zodanig verzakt was dat ik het gebouw eerder als “Vervormde Kerk” zou willen aanduiden. In Boskoop bleken de huizen aan de linkerkant van de lange straat danig verzakt waardoor het geheel een rommelige indruk van schots en scheef verzakte en soms flink achterover hellende huizen bood. Houten funderingen, veengebied, paalrot, het zal je pand maar wezen!
Dankzij de uitermate duidelijke routebeschrijving kwamen wij met slechts 900 meter te veel op de dagteller terug bij De Bles. Nog vroeg ook want geen lunchpauze genomen. Geweldig mooie route door waterland. Je wéét dat het er is, maar je hebt zo’n tourrit nodig om het ook te zien! Organisatie (Regio Randstad) bedankt voor wederom een prachtige rit!
Paul Sturm
Saab 9-7x
